Yürüyenin hali oturana zor gelir

Allah (c,c) ayakta olana adım atma gücü, adım atana yürüme, yürüyene ilerleme gücü verir. Her iş, o işi yapma niyetine ve gayretine paralel bir enerji ve iç güç taşır. Bu dışarıdan anlaşılamaz. O işi yapmaya niyetlenenler, sonuca odaklanarak süreci yaşadığı için, bu durum sıkıntıları aşma potansiyelini açığa çıkarır ve o insan ilerler. Oturana bu zor gelir ve “Ben olsam yapamazdım, ne kadar zor, sen nasıl yaptın?” derler. Çocuk sayısını gözünde büyütenler, o çocuklarının en baş aşamasından dünyaya gelinceye kadar ki süreçte yaşadıklarını unutur, “Üçüncü çocuğa ne gerek vardı, çocuk büyütmek ne kadar zor, ne gerek, çocuk yapma ya da aldır” derler. 1. O çocuğa Allah (c.c) “Ol” dedi, buna kulun karışma hakkı yok. 2. Allah (c.c) o çocuğu nasip etmişse kolaylığını da vereceğini söylüyor. Söylediğin senin duyguların ve sana ait. Sen eylem içinde olan değilsin ki kolaylığı hissedebilesin. Allah (c.c) sabır gücü verir, mükâfatını da verir. 3. Sürekli zorluğu görmek, kolaylığı da zora çevirir. Nimeti, kolaylığı görmek ve Allah’ımızın (c.c) sözüne inanmak dururken, kendi ürettiğimiz düşüncelere inanıyoruz, niye? 

Nereye bakacağımızı bilemezsek yanlış şeyler görürüz

Rabbimiz İnşirah Suresinde, (5,6,7) “Demek ki zorlukla beraber bir kolaylık vardır.” “Evet doğrusu her güçlüğün yanında bir kolaylık var.” “O halde önemli bir işi bitirince hemen diğerine koyul” buyuruyor.Yola çıkmadan o işin sabrı ve enerjisi hissedilemez. Niyet kurduğumuz her şey bizi o niyete hazırlar. Niyeti olmayanların niyetlenip yola çıkanlara söylediği her söz boş ve faydasızıdır üstelik kafa karıştırıcıdır. Yolda isek bilelim ki, ibadet ediyoruz. İbadet yapanı görenler, yapanların ruh halini bilemez. Oturana zor gelen yürüyene zor gelmez. Bir işe başlamadan o işin enerjisi ve sabrı açığa çıkmaz. O halde, yola çıkmayıp oturanların sözlerine değil, Rabbimizin (c.c) sözüne yürekten iman edip, yola devam edelim. Allah (c,c) kolaylaştırandır, yardım edendir.